ฝนตกหนักเลยพี่แก้วKaew เขียน: ยินดี ยินดีด้วยมากมากเลยค่า.....นิยายรักนักดำน้ำป่าวจ้ะ
แอบตาร้อนผ่าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วย....... อยากให้ฝนตกซะเดี๋ยวนี้เลย จะได้เย็น
มีไรให้ช่วยบอกน้า....
แต่ไม่รู้จะดับตาที่ร้อนได้ป่ะ
5555! ^o^
The Proposal at 36,000 feet above the sEa Level
-
jeab
- Advanced Member
- โพสต์: 146
- meble kuchenne - tworzymyatmosfere.pl
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร พ.ย. 27, 2007 12:16 pm
พี่กุ้งฝากมาค่ะหนุ่ย ว่าเรื่องที่ให้ช่วยตามเรียบร้อยแล้ว...
แล้วก็มีข่าวดี มีผู้กำกับภาพยนตร์ท่านนึงที่อยู่บนไฟลท์นั้นด้วย
ได้เขียน testimonial เข้าไปที่ TAA ประมาณว่าชื่นชมอย่างมากในเหตุการณ์ครั้งนี้
ทั้งชื่นชมต่อลูกเรือที่ช่วยจัดการให้ และชื่นชมกับคู่หมั้น
เค้ารู้สึกปลาบปลื้มมากกับบรรยากาศที่เกิดขึ้นในวันนั้นค่ะ
ถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีมากๆเลยค่ะ กับการเริ่มต้นชีวิตคู่นะคะ... :wub:
แล้วก็มีข่าวดี มีผู้กำกับภาพยนตร์ท่านนึงที่อยู่บนไฟลท์นั้นด้วย
ได้เขียน testimonial เข้าไปที่ TAA ประมาณว่าชื่นชมอย่างมากในเหตุการณ์ครั้งนี้
ทั้งชื่นชมต่อลูกเรือที่ช่วยจัดการให้ และชื่นชมกับคู่หมั้น
เค้ารู้สึกปลาบปลื้มมากกับบรรยากาศที่เกิดขึ้นในวันนั้นค่ะ
ถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีมากๆเลยค่ะ กับการเริ่มต้นชีวิตคู่นะคะ... :wub:
"ชีวิตดีๆหาได้ไม่ยากเลย หัดมองโลกในแง่บวก คิดดี ทำดีกับผู้อื่น ก็พอแล้ว อย่ามองโลกแค่เพียงสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า!!!"http://kkg1.multiply.com/' target='_blank'>http://kkg1.multiply.com/>
-
~OneFineDay~
- Advanced Member
- โพสต์: 46
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร พ.ย. 25, 2008 8:55 pm
ขอบคุณมากครับพี่ไก่ พี่กุ้ง สงสัยต้องตอบแทนกันยาว อิอิ :good:kkg เขียน: พี่กุ้งฝากมาค่ะหนุ่ย ว่าเรื่องที่ช่วยให้ตามเรียบร้อยแล้ว...
แล้วก็มีข่าวดี มีผู้กำกับภาพยนตร์ท่านนึงที่อยู่บนไฟลท์นั้นด้วย
ได้เขียน testimonial เข้าไปที่ TAA ประมาณว่าชื่นชมอย่างมากในเหตุการณ์ครั้งนี้
ทั้งชื่นชมต่อลูกเรือที่ช่วยจัดการให้ และชื่นชมกับคู่หมั้น
เค้ารู้สึกปลาบปลื้มมากกับบรรยากาศที่เกิดขึ้นในวันนั้นค่ะ
ถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีมากๆเลยค่ะ กับการเริ่มต้นชีวิตคู่นะคะ... :wub:
"Work Hard And Dive Hard Too"...Your Freedom to explore 70% of the earth"Only those who dare to fail greatly can ever achieve greatly". Robert F Kennedyhttp://www.facebook.com/?ref=home#!/Scubalism' target='_blank'>http://www.facebook.com/?ref=home#!/Scubalism>
ขอบคุณคร้าบบ ครูนก :rolleyes:Nooky เขียน: ยินดีด้วยทั้งคู่ค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึม ด้วยความซึ้ง (ก็หนูเป็นหยิงอ่อนหวาน และอ่อนไหวนี่นา) ไม่รู้จะพูดอะไรแระ ยินดี และดีใจด้วยจริง ๆ ค่ะ เล่าตอนต่อไปเร็ว ๆ นะ เอา VDO มาให้ดูด้วยนะ
รอ vdo เหมือนกันครับอยากดูว่าพูดอะไรไปบ้าง ถึงได้โดนล้อตลอดทริป 5555
"Work Hard And Dive Hard Too"...Your Freedom to explore 70% of the earth"Only those who dare to fail greatly can ever achieve greatly". Robert F Kennedyhttp://www.facebook.com/?ref=home#!/Scubalism' target='_blank'>http://www.facebook.com/?ref=home#!/Scubalism>
มาต่อกันให้จบนะครับ
Climax : หลังจากที่ผมขอให้ลูกเรือท่านนั้นช่วยแล้ว ก็คิดว่ารอแค่เวลาเท่านั้นหล่ะ แต่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นก็ไม่ได้เป็นไปตามที่ผมคิดไว้ตั้งแต่แรกที่ตัดสินใจได้ ผมก็ได้แต่รอ ลูกเรือก็เข็ญรถผ่านที่นั่งผมไปซึ่งก็นั่งข้างๆเธอนั่นหล่ะ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนั้นผมก็ตื่นเต้นนะ ทำอะไรไม่ถูกหยิบนิตยสารบนเครื่องเปิดหน้าทำเหมือนอ่าน แต่ผมรู้ตัวเลยว่า ถึงตาจะมองหน้าหนังสือแต่ใจไปที่อื่นแระ ผมพยายามสบตากับลูกเรือเผื่อจะมีส่งสัญญาณอะไรให้รู้บ้าง ก็มีเพียงแต่ว่า รอแป็บๆ 555 ผมก็เอ้าตามสบายเลยพี่จัดไป....
เวลาผ่านไปไม่นานมาก แต่ขณะนั้นผมรู้สึกว่านานเหมือนเป็นวันๆเลย รอว่าเมื่อไหร่นะจะเริ่ม แต่อีกแป็บเดียวลูกเรือคนนั้นก็เดินผ่านผมไปอย่างเร็วแล้วส่งสัญญาณให้ผมไปคุยกับเค้าที่ท้ายเครื่อง ผมก็เดินตามไปในใจก็กลัวว่าจะมีคนสงสัยว่าทำไมลุกไปไหนบ่อยจริง :silly:
พอเดินไปหลังเครื่องลูกเรือคนนั้นก็บอกกับผมว่า เค้าจะไม่ทำตามที่ผมบอกอ่ะนะ แต่ว่าจะทำอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ เค้าถามว่าโอเคมั้ย ผมก็บอกแล้วแต่เลยครับ ตอนนั้นผมก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันแล้ว พอผมเดินกลับไปตรงที่นั่งก็อีกไม่นานหรอกครับ ลูกเรือก็เดินไปที่หน้าเคบินแล้ว ก็ถือไมค์พูดว่า วันนี้อาจจะเป็นวันธรรมดาๆของทุกๆคนบนเครื่องนี้ แต่อาจจะไม่ใช่วันธรรมดาของคู่รักบางคู่ บราๆๆๆ... ตอนนั้นผมมือเย็นไปแล้วหล่ะครับ เพราะรู้ตัวอยู่คนเดียว
ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป .... ขอเชิญคุณขจรศักดิ์มาด้านหน้าเคบินด้วยครับ มีอะไรจะบอกก็บอกเลย แล้วเค้าก็ยื่น ไมค์ที่เหมือนเครื่องโทรศัพท์มาให้พูด กว่าจะพูดได้นะ เอ่อ....อ่า..... "ตื่นเต้น ครับ" ลูกเรือ : "ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกันครับ" ผมจำอะไรไม่ได้เลยนะ มันชาไปหมดรู้แต่ว่า ไม่นานเค้าก็เรียกจ๋าออกมายืนหน้าเคบินด้วย แล้วก็สัมภาษณ์ คบกันนานรึยัง รักเค้ามั้ย แล้วยังงัย ผมก็จำได้แค่ว่าบอกว่า คบกันสองปีแล้ว รักครับ แล้วก็พูดอะไรไม่รู้ ถึงได้อยากได้ VDO มาดูงัยเล่า..... หลังจากนั้นลูกเรือก็เอาแหวนออกมายื่นให้ผมให้มอบแหวนให้จ๋า ผมก็มึนอ่ะนะ เปิดกล่องให้อย่างเดียว 555 จ๋าก็เลยบอกว่าใส่ให้ด้วยสิ :silly:
สวมแหวนเสร็จก็กอดกันทีนึง แล้วทุกคนก็ปรบมือ ขอบคุณลูกเรือทุกคนนะครับ ขอบคุณผู้โดยสารทุกคน แล้วก็เดินกลับที่นั่ง ลูกเรือเจ้าเดิมก็เดินตามมาบอกว่า เดี๋ยวกัปตันจะอวยพรออกอากาศตามมาด้วย ระหว่างเดินกลับก็มีการปรบมือ ร้องวี้ด..วิ้ว กันตามทาง ลูกเรือเดินผ่านทีไรก็ ขอแสดงความยินดีด้วยนะค้า.. เครื่องลงก็ยังพูดอีก
ทั้งหมดก็ประมาณนี้หล่ะครับ ยังงัยผมก็ขอแสดงความขอบคุณ ลูกเรือทุกคนบน flight FD3677 กัปตันเที่ยวบินนั้น ผู้โดยสารทุกท่าน สายการบิน Thai Air Asia แล้วก็เพื่อนๆ นักดำน้ำทุกคนเลยนะครับ ส่วนหลังจากนี้จะเป็นยังงัยต่อไป มีอะไร update อย่างไรจะแจ้งให้ทราบตามโอกาส
มีรูปประกอบให้ดูด้วยนะ
รูปแรกตอนถูกสัมภาษณ์หน้าเคบิน
แล้วก็ ลูกเรือยื่นแหวนมาให้
สวมแหวน
ขอบคุณครับที่ติดตาม ตอนแรกว่าจะแอบๆที่กระทู้โน้น แต่เอิร์ทมาบอกว่าให้เปิดกระทู้ใหม่เลยมีคนอยากรู้เยอะ ก็ทำตามต้องการแล้วนะครับ
Climax : หลังจากที่ผมขอให้ลูกเรือท่านนั้นช่วยแล้ว ก็คิดว่ารอแค่เวลาเท่านั้นหล่ะ แต่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นก็ไม่ได้เป็นไปตามที่ผมคิดไว้ตั้งแต่แรกที่ตัดสินใจได้ ผมก็ได้แต่รอ ลูกเรือก็เข็ญรถผ่านที่นั่งผมไปซึ่งก็นั่งข้างๆเธอนั่นหล่ะ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนั้นผมก็ตื่นเต้นนะ ทำอะไรไม่ถูกหยิบนิตยสารบนเครื่องเปิดหน้าทำเหมือนอ่าน แต่ผมรู้ตัวเลยว่า ถึงตาจะมองหน้าหนังสือแต่ใจไปที่อื่นแระ ผมพยายามสบตากับลูกเรือเผื่อจะมีส่งสัญญาณอะไรให้รู้บ้าง ก็มีเพียงแต่ว่า รอแป็บๆ 555 ผมก็เอ้าตามสบายเลยพี่จัดไป....
เวลาผ่านไปไม่นานมาก แต่ขณะนั้นผมรู้สึกว่านานเหมือนเป็นวันๆเลย รอว่าเมื่อไหร่นะจะเริ่ม แต่อีกแป็บเดียวลูกเรือคนนั้นก็เดินผ่านผมไปอย่างเร็วแล้วส่งสัญญาณให้ผมไปคุยกับเค้าที่ท้ายเครื่อง ผมก็เดินตามไปในใจก็กลัวว่าจะมีคนสงสัยว่าทำไมลุกไปไหนบ่อยจริง :silly:
พอเดินไปหลังเครื่องลูกเรือคนนั้นก็บอกกับผมว่า เค้าจะไม่ทำตามที่ผมบอกอ่ะนะ แต่ว่าจะทำอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ เค้าถามว่าโอเคมั้ย ผมก็บอกแล้วแต่เลยครับ ตอนนั้นผมก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันแล้ว พอผมเดินกลับไปตรงที่นั่งก็อีกไม่นานหรอกครับ ลูกเรือก็เดินไปที่หน้าเคบินแล้ว ก็ถือไมค์พูดว่า วันนี้อาจจะเป็นวันธรรมดาๆของทุกๆคนบนเครื่องนี้ แต่อาจจะไม่ใช่วันธรรมดาของคู่รักบางคู่ บราๆๆๆ... ตอนนั้นผมมือเย็นไปแล้วหล่ะครับ เพราะรู้ตัวอยู่คนเดียว
ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป .... ขอเชิญคุณขจรศักดิ์มาด้านหน้าเคบินด้วยครับ มีอะไรจะบอกก็บอกเลย แล้วเค้าก็ยื่น ไมค์ที่เหมือนเครื่องโทรศัพท์มาให้พูด กว่าจะพูดได้นะ เอ่อ....อ่า..... "ตื่นเต้น ครับ" ลูกเรือ : "ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกันครับ" ผมจำอะไรไม่ได้เลยนะ มันชาไปหมดรู้แต่ว่า ไม่นานเค้าก็เรียกจ๋าออกมายืนหน้าเคบินด้วย แล้วก็สัมภาษณ์ คบกันนานรึยัง รักเค้ามั้ย แล้วยังงัย ผมก็จำได้แค่ว่าบอกว่า คบกันสองปีแล้ว รักครับ แล้วก็พูดอะไรไม่รู้ ถึงได้อยากได้ VDO มาดูงัยเล่า..... หลังจากนั้นลูกเรือก็เอาแหวนออกมายื่นให้ผมให้มอบแหวนให้จ๋า ผมก็มึนอ่ะนะ เปิดกล่องให้อย่างเดียว 555 จ๋าก็เลยบอกว่าใส่ให้ด้วยสิ :silly:
สวมแหวนเสร็จก็กอดกันทีนึง แล้วทุกคนก็ปรบมือ ขอบคุณลูกเรือทุกคนนะครับ ขอบคุณผู้โดยสารทุกคน แล้วก็เดินกลับที่นั่ง ลูกเรือเจ้าเดิมก็เดินตามมาบอกว่า เดี๋ยวกัปตันจะอวยพรออกอากาศตามมาด้วย ระหว่างเดินกลับก็มีการปรบมือ ร้องวี้ด..วิ้ว กันตามทาง ลูกเรือเดินผ่านทีไรก็ ขอแสดงความยินดีด้วยนะค้า.. เครื่องลงก็ยังพูดอีก
ทั้งหมดก็ประมาณนี้หล่ะครับ ยังงัยผมก็ขอแสดงความขอบคุณ ลูกเรือทุกคนบน flight FD3677 กัปตันเที่ยวบินนั้น ผู้โดยสารทุกท่าน สายการบิน Thai Air Asia แล้วก็เพื่อนๆ นักดำน้ำทุกคนเลยนะครับ ส่วนหลังจากนี้จะเป็นยังงัยต่อไป มีอะไร update อย่างไรจะแจ้งให้ทราบตามโอกาส
มีรูปประกอบให้ดูด้วยนะ
รูปแรกตอนถูกสัมภาษณ์หน้าเคบิน
แล้วก็ ลูกเรือยื่นแหวนมาให้
สวมแหวน
ขอบคุณครับที่ติดตาม ตอนแรกว่าจะแอบๆที่กระทู้โน้น แต่เอิร์ทมาบอกว่าให้เปิดกระทู้ใหม่เลยมีคนอยากรู้เยอะ ก็ทำตามต้องการแล้วนะครับ
"Work Hard And Dive Hard Too"...Your Freedom to explore 70% of the earth"Only those who dare to fail greatly can ever achieve greatly". Robert F Kennedyhttp://www.facebook.com/?ref=home#!/Scubalism' target='_blank'>http://www.facebook.com/?ref=home#!/Scubalism>
โอ๊ย ๆ ๆ อิจฉาจัง อามรมณ์โรแมนติคเป็นยังไงป้าก็ลืมไปแว้วหลานเอ๊ย ล่าสุดที่เจอมาก็หลายสิบปีมาแล้วนี่นาก็มานึกได้ก็ตอนมาอ่านเรื่องของ "หนุ่ยจ๋า"นี่แหล่ะ
ขอบคุณที่ทำให้คนแก่ยิ้มได้ สงสัยถึงวัยที่จะยิ้มน้อย ๆ แล้วปลื้มใจกับเด็ก ๆ แล้วสิเนี่ย
คุณไก่ คุณกุ้ง อย่างนี้ Thai Air Asia ต้องเป็น sponsor ตอน ฮันนีมูนแล้วมั้งเนี่ย
ขอบคุณที่ทำให้คนแก่ยิ้มได้ สงสัยถึงวัยที่จะยิ้มน้อย ๆ แล้วปลื้มใจกับเด็ก ๆ แล้วสิเนี่ย
คุณไก่ คุณกุ้ง อย่างนี้ Thai Air Asia ต้องเป็น sponsor ตอน ฮันนีมูนแล้วมั้งเนี่ย
ขอเข้ามาเสริมหน่อยนะจ้ะ เพื่อให้ทุกคนเห็นภาพรวมจากนิยายรักเรื่องนี้ อันนี้เป็นจากมุมมองของผู้ถูกทำให้เซอร์ไพร้ส์นะจ้ะ :wub:
อย่างที่หนุ่ยได้เล่าให้อ่านกันไปแล้วว่า เราสองคนมีการพูดคุยกันถึงเรื่องอนาคตอยู่เรื่อยๆ มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเป็นทางการมากนัก ก่อนหน้าทริปบาหลีครั้งนี้ จริงๆ ก้อพอจะเดาได้แล้วว่า คงจะเร็วๆ นี้แหละ (เพราะก้อมีการวัดขนาดแหวนอะไรกันไปแล้ว หุหุ แต่ก้อแอบกลัวว่าคิดไปเองคนเดียว)
แต่ยังไงๆ ตัวจ๋าเองก้อคิดว่าต้องเป็นทริปนี้แน่ๆ เลย เพราะทีแรกหนุ่ยเคยบอกไว้ว่า จะไปเซอร์ไพร้ส์ใต้น้ำ ทำให้คิดว่า ต้องเป็นทริปนี้แหละ เพราะอย่างที่หนุ่ยบอก อย่างเวลาไปแสมสาร ก้อไม่น่าจะมีโอกาส แล้วช่วงนี้เราก้อไม่มีทริปยาวๆ ที่จะไปดำน้ำด้วยกันเลย ก้อเลยสรุปเอาเองว่า ทริปบาหลี แน่นอน!! แถมมีมาแอบคิดต่อเองว่า เอ.. จะไดฟ์ไหนนะ??? 555
...ไดฟ์โมล่า - แมนต้า ไม่น่าจะใช่ เพราะน้ำปกติแรง แล้วแถมเย็นด้วย เกิดทำแหวนหล่นล่ะ แย่แน่... สรุปว่าจ๋าฟันธงว่าต้องเป็นไดฟ์วันแรกที่ Tulamben เรือจม Liberty ชัวร์!
แต่แล้วก้อผิดคาด เจอเซอร์ไพร้ส์ของจริงเข้าไปแบบไม่ทันตั้งตัว :blink:
แต่ถ้าจะให้ว่ากันจริงๆ แล้ว ก้อไม่ถึงกับไม่ทันตั้งตัว เพราะตั้งแต่เจอกันที่สนามบินเช้าวันนั้น ก้อสังเกตว่า หนุ่ยดูลนๆ แปลกๆ ตอนอยู่บนเครื่องก้อลุกๆ นั่งๆ เดินไป เดินมา บางทีก้อยืนมันเฉยๆ ที่ตรงแถวเก้าอี้ที่นั่งกันนั่นแหละ จนทีนึง จ๋าถามหนุ่ยว่า ยืนทำไม ทำไมไม่นั่งล่ะ หนุ่ยตอบว่า "เมื่อยน่ะ" 555 เออ แปลกดีเนอะ เมื่อยเลยต้องยืน?!?
จนถึงตอนที่ลูกเรือคนนั้นเริ่มประกาศออกไมค์อย่างที่หนุ่ยเล่าไปแล้วนั่นแหละ ถึงจะเริ่มรู้ว่า เจอเซอร์ไพร้ส์แน่ๆ แล้ว :aah:
ความรู้สึกตอนนั้น... ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ แล้วก้อทั้งอายด้วย เพราะปกติเป็นคนไม่ชอบอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ มันเขิน แต่นี่คือ อยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ ไม่พอ ดันเป็นตัวเอกอีกต่างหาก!!!
แต่ถึงจะอายยังไง แต่ในใจนี่ตื่นเต้น ดีใจ มากๆ ซึ้งด้วยนะ เพราะไม่คิดว่าหนุ่ยจะทำเซอร์ไพร้ส์ขนาดนี้ ตื้นตัน เกือบจะน้ำตาไหล แต่มันงงๆ สั่นๆ ยังไงไม่รู้
เดินกลับมานั่งที่ที่ ระหว่างทางมีคนปรบมือ ยิ้มให้ บอกแสดงความยินดีตลอด กลับกลายเป็นแม่จ๋าที่นั่งรออยู่ น้ำตาไหลพรากๆ ซึ้งแทนลูกสาว 55 :please:
แหะๆ เสริมซะยาวเหยียดเลยเรา
ขอจบด้วย คำขอบคุณ สำหรับทุกๆ คนค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมแสดงความยินดี และอวยพรให้เรา
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
และสำคัญที่สุด ขอบคุณหนุ่ย ที่ทำเซอร์ไพร้ส์น่ารัก โรแมนติก ให้จ๋าแบบนี้ ซึ้งมากๆ จ่ะ :wub: :wub: :wub:
อย่างที่หนุ่ยได้เล่าให้อ่านกันไปแล้วว่า เราสองคนมีการพูดคุยกันถึงเรื่องอนาคตอยู่เรื่อยๆ มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเป็นทางการมากนัก ก่อนหน้าทริปบาหลีครั้งนี้ จริงๆ ก้อพอจะเดาได้แล้วว่า คงจะเร็วๆ นี้แหละ (เพราะก้อมีการวัดขนาดแหวนอะไรกันไปแล้ว หุหุ แต่ก้อแอบกลัวว่าคิดไปเองคนเดียว)
แต่ยังไงๆ ตัวจ๋าเองก้อคิดว่าต้องเป็นทริปนี้แน่ๆ เลย เพราะทีแรกหนุ่ยเคยบอกไว้ว่า จะไปเซอร์ไพร้ส์ใต้น้ำ ทำให้คิดว่า ต้องเป็นทริปนี้แหละ เพราะอย่างที่หนุ่ยบอก อย่างเวลาไปแสมสาร ก้อไม่น่าจะมีโอกาส แล้วช่วงนี้เราก้อไม่มีทริปยาวๆ ที่จะไปดำน้ำด้วยกันเลย ก้อเลยสรุปเอาเองว่า ทริปบาหลี แน่นอน!! แถมมีมาแอบคิดต่อเองว่า เอ.. จะไดฟ์ไหนนะ??? 555
...ไดฟ์โมล่า - แมนต้า ไม่น่าจะใช่ เพราะน้ำปกติแรง แล้วแถมเย็นด้วย เกิดทำแหวนหล่นล่ะ แย่แน่... สรุปว่าจ๋าฟันธงว่าต้องเป็นไดฟ์วันแรกที่ Tulamben เรือจม Liberty ชัวร์!แต่แล้วก้อผิดคาด เจอเซอร์ไพร้ส์ของจริงเข้าไปแบบไม่ทันตั้งตัว :blink:
แต่ถ้าจะให้ว่ากันจริงๆ แล้ว ก้อไม่ถึงกับไม่ทันตั้งตัว เพราะตั้งแต่เจอกันที่สนามบินเช้าวันนั้น ก้อสังเกตว่า หนุ่ยดูลนๆ แปลกๆ ตอนอยู่บนเครื่องก้อลุกๆ นั่งๆ เดินไป เดินมา บางทีก้อยืนมันเฉยๆ ที่ตรงแถวเก้าอี้ที่นั่งกันนั่นแหละ จนทีนึง จ๋าถามหนุ่ยว่า ยืนทำไม ทำไมไม่นั่งล่ะ หนุ่ยตอบว่า "เมื่อยน่ะ" 555 เออ แปลกดีเนอะ เมื่อยเลยต้องยืน?!?
จนถึงตอนที่ลูกเรือคนนั้นเริ่มประกาศออกไมค์อย่างที่หนุ่ยเล่าไปแล้วนั่นแหละ ถึงจะเริ่มรู้ว่า เจอเซอร์ไพร้ส์แน่ๆ แล้ว :aah:
ความรู้สึกตอนนั้น... ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ แล้วก้อทั้งอายด้วย เพราะปกติเป็นคนไม่ชอบอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ มันเขิน แต่นี่คือ อยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ ไม่พอ ดันเป็นตัวเอกอีกต่างหาก!!!
แต่ถึงจะอายยังไง แต่ในใจนี่ตื่นเต้น ดีใจ มากๆ ซึ้งด้วยนะ เพราะไม่คิดว่าหนุ่ยจะทำเซอร์ไพร้ส์ขนาดนี้ ตื้นตัน เกือบจะน้ำตาไหล แต่มันงงๆ สั่นๆ ยังไงไม่รู้
เดินกลับมานั่งที่ที่ ระหว่างทางมีคนปรบมือ ยิ้มให้ บอกแสดงความยินดีตลอด กลับกลายเป็นแม่จ๋าที่นั่งรออยู่ น้ำตาไหลพรากๆ ซึ้งแทนลูกสาว 55 :please:
แหะๆ เสริมซะยาวเหยียดเลยเรา
ขอจบด้วย คำขอบคุณ สำหรับทุกๆ คนค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมแสดงความยินดี และอวยพรให้เรา
ขอบคุณมากๆ ค่ะและสำคัญที่สุด ขอบคุณหนุ่ย ที่ทำเซอร์ไพร้ส์น่ารัก โรแมนติก ให้จ๋าแบบนี้ ซึ้งมากๆ จ่ะ :wub: :wub: :wub: