วันแรกที่ได้มาเริ่มปฏิบัติกันนั้น ความรู้สึกนะ(จากใจจริง)
งง :wacko:
เพราะปรับตัวเรื่องเวลาไม่ได้จะมึนๆ อาจารย์ให้ทำไรก็ทำ วันแรกช่วงที่นั่งเช้ามืดจะได้ยินเสียงท้องร้องกันระงมเลย
และอีกหลายๆ เสียงอย่างกระดูกลั่นบ้างหรือแม้แต่เสียงกรน
แม้แต่ตัวเองยังนั่งหลับเลย พอถึงเวลากินข้าวเสร็จยังรีบกลับมานอนต่อเลย ยังคิดเลยว่าขอนอนก่อนค่อยกินได้ไหมเลย จำใจกินแล้วจะได้รีบนอน
ช่วงที่2 มานั่งปฏิบัติต่อก็ยังง่วงอยู่ดี แล้วพออาจารย์เรียกสอนกลุ่มย่อยๆ พอสอนเสร็จครบอาจารย์จะปล่อยให้นั่งต่อที่พักหรือที่ห้องรวมก็ได้เท่านั้นแหละ ต่างกันต่างมุ่งหน้ากับห้องนอนเป็นทิวแถว
และวันแรกของการปฏิบัติคือนั่งรับรู้ถึงลมหายใจเข้า-ออกเบาๆ เท่านั้น
พอจบวันแรกยังคิดว่าจะอยู่ได้ไหมเพราะวันทั้งวันเอาแต่นั่งสมาธิอย่างเดียว
ที่สำคัญไม่มีการออกกำลังกาย ไม่ให้เดินจงกลม ไม่ให้ทำท่าบิดหรือท่าโยคะ (แต่ก็ทำแบบว่าเมื่อยสุดๆ)
พพอเริ่มวันที่ 2 ของการปฏิบัติ
ช่วงเช้ามืดปกติดีอยู่ (ง่วงปกติ ยังไม่ปรับตัว) เบรกมื้อเช้าก็อร่อยแบบง่วงๆ
แต่มาช่วงสายที่นั่งปฏิบัติซิ หลังช่วงที่อาจารย์สอนกลุ่มก็ไม่ได้สั่งให้ศิษย์ใหม่แยกปฏิบัติ
ก็แอบกลับมานอน (ดูดีแล้วว่าไม่มีใครลุกกลับห้อง) คิดในใจว่า (กฎห้ามพูด) มานอนปฏิบัติแทนละกัน ก็มานอนท่าเอามือประสานกันที่ท้องแล้วก็เริ่มหลับตาแล้วนอนจับลมหายใจ ซักพักก็เผลอหลับแต่ก็แบบกึ่งหลับกึ่งตื่นมารู้สึกตัวก็ตอนที่คิดว่ามีคนกลับมาเข้าห้องน้ำเดินเข้าๆ ออกๆ เสียงดัง (ยังไม่ลืมตา) ก็นอนฟังเรื่อยๆ ก็มาสะดุดเสียงดังโครมปิดประตูห้องแล้วก็ล็อคกลอนประตู จากนั้นความรู้สึกเหมือนมีผู้หญิงมานั่งบนเก้าอี้กลมข้างๆ แล้วเอาผ้าเช็ดผมเปียกๆ ให้แห้ง ตอนนั้นยังหลับตาอยู่ก็เริ่มรำคาญว่าทำอะไรเสียงดังน่ารำคาญก็เลยพูดในใจว่าถ้าเสร็จแล้วก็รีบๆ นอนซะสิ เท่านั้นแหละเค้าก็ล้มตัวลงนอน
แต่ตอนที่เค้านั่งเช็ดผมก็ขนลุกเหมือนโดนไฟดูดอยู่ละ แต่ช่วงที่เค้าล้มตัวนอนนั้นสิ รู้เหมือนโดนไฟฟ้าสถิตย์ดูดครึ่งซีกไล่ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าจนรับรู้ได้อย่างเดียวเลยว่าชาทั้งซีกเลย แล้วก็ทำให้มือที่ประสานกันไว้ก็ไม่ยอมหลุดออกจากกันก็...
ตั้งสติสวดอิติปิโส...มือก็ไม่หลุ...ลองนะโมตัสสะก็...ไม่หลุดอีกทำไงดีละทีนี้...
สุดท้ายลองมาสำรวจลมหายใจเข้า-ออกดูแรงๆ ซักพักมือหลุดจากกันต่อจากนั้นก็
(ขออนุญาติจิ๋มดีดต่อวันหน้านะคะ)
