รถถัง โบกี้รถไฟ

ข้อมูลทั่วไป

เป็นแนวปะการังเทียมที่ถูกนำมาจมไว้เพื่อให้เป็นบ้านของสัตว์ทะเล ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นแนวปะการังเทียมที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย

โครงการปะการังเทียมเหล่านี้เกิดขึ้นจากเหตุการณ์หนึ่งใน พ.ศ. 2544 ซึ่งสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ เสด็จพระราชดำเนินไปทรงงานในภาคใต้ และมีราษฎรในอำเภอไม้แก่น จังหวัดปัตตานี ทำหนังสือกราบบังคมทูลให้ทรงพิจารณาช่วยเหลือฟื้นฟูความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์ทะเล เนื่องจากสัตว์น้ำลดลงมากจนรายได้ไม่พอเลี้ยงครอบครัว

จากนั้น สมเด็จพระนางเจ้าฯ ได้ขอพระราชทานคำแนะนำจากในหลวงรัชกาลที่ 9 ทำให้ต่อมามีการจัดตั้ง “โครงการฟื้นฟูทรัพยากรชายฝั่งทะเลอันเนื่องมาจากพระราชดำริ ปัตตานี และนราธิวาส”

หนึ่งในกิจกรรมของโครงการฟื้นฟูก็คือ การวางปะการังเทียมเพื่อให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำ โดยระหว่าง พ.ศ. 2545-2556 กรมประมงจัดวางปะการังเทียมในพื้นที่ปัตตานี 53 แห่ง และนราธิวาส 46 แห่ง โดยได้รับบริจาควัสดุที่จะนำมาจมเป็นปะการังเทียมจากหลายหน่วยงาน เช่น

• การรถไฟแห่งประเทศไทย สนับสนุนตู้รถไฟเก่าซึ่งเคยเป็นตู้สินค้า โดยทยอยส่งมอบรวมแล้ว  881 ตู้ และกระจายอยู่ใต้ทะเล 30 จุด
• กองทัพบก สนับสนุนรถถังเก่ารุ่น Type 69-II จำนวน 25 คัน ซึ่งถือเป็นครั้งแรกของการปล่อยรถถังให้เป็นปะการังเทียมในประเทศไทย
• กรุงเทพมหานคร สนับสนุนรถบรรทุกน้ำเก่า รถขยะเก่า และรถยนต์เก่า จำนวน 590 คัน
• กรมทางหลวง สนันสนุนท่อคอนกรีต

ข้อควรระวัง

• เนื่องจากตู้รถไฟและรถขยะค่อนข้างผุพัง จึงควรหลีกเลี่ยงการสัมผัส
• เนื่องจากจุดดำน้ำส่วนใหญ่อยู่ที่ความลึก 22 เมตร จึงควรระวัง Decompression Sickness และการดำด้วย Nitrox เป็นทางเลือกที่ดีกว่า

จุดดำน้ำ (รายละเอียด)

รถถัง : ความลึก 22 เมตร มีสายทุ่นผูกติดกับกระบอกปืนของรถถังหมายเลข 12 ซึ่งเป็นรถถังคันแรกที่ถูกปล่อยลงทะเล เนื่องจากเลข 12 คือวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ

รถขยะ : ความลึก 22 เมตร อยู่ทางเหนือของกองรถถัง โดยส่วนของรถขยะที่นำมาปล่อยนั้นเป็นแค่ส่วนตัวถังบนรถเท่านั้น สภาพค่อนข้างผุพัง แต่ด้วยความที่มีโพรงกว้างขวางก็ทำให้มีปลาจำนวนมาก ทั้งฝูงปลากล้วย ปลาข้างเหลือง ปลาหางแข็งบั้ง (Barred trevally)

ตู้รถไฟ : ความลึก 18 - 22 เมตร อยู่ใกล้ๆ กับรถขยะ สภาพค่อนข้างผุพัง มีแส้ทะเลสีแดงขึ้นหนาแน่น